به یاد شهیدانی که جان پاکشان را فدای آزادی ایران کردند.

آنان آتش خوار بودند اما مفت خوار نبودند
آنان زبان سرخ داشتند امّا دهان گشاد نبودند
آنان تظاهر به عاشقی نمی کردند، از صمیم جان عاشق بودند
آنان اهل شعار نبودند، اهلیت عمل داشتند
آنان برای میهن پرستی به کلفت کردن رگ گردن و شعار مفت دادن معتاد نبودند
آنان از مبارزه برای آزادی ایران پای پس نمی کشیدند
آنان برای سختی ها و رنج هائی که در راه آزادی می کشیدند از کسی طلب کاری نمی کردند
آنان برای راهی که انتخاب کرده بودند به کسی فخر نمی فروختند
آنان بر پیمانی که برای مبارزه علیه خمینی و میراث خوارانش و برای رهائی ایران بسته بودند تا آخرین نفس و تا آخرین قطره ی خون ایستادند.
آنان در این پیکار سهمگین، خود پیشتاز و پرچمدار بودند
آنان برای مبارزه با رژیم جمهوری اسلامی، با جمهوری اسلامی کنار نیامدند
آنان در راه مبارزه با رژیم جنایت کار حاکم بر ایران، -نه به بیراهه رفتند و نه در دام و تله ی مفاهمه و مسالمه و مصالحه و مذاکره با این رژیم افتادند.
آنان نمونه ها و مصادیق ارزنده و بی بدیل شعار "یا مرگ یا آزادی" بودند.
در برابر این انسان ترین انسان ها، پاک ترین و شریف ترین انسان ها، عاشق ترین عاشقان، میهن پرستان بی نظیر تاریخ ایران که در راه آزادی ایران جانشان را نثار کردند، سر تعظیم فرود می آورم.

 

هر چند همچو گل همه بر باد رفته اند
هرگز گمان مدار که از یاد رفته اند
گویان، به رغم دشمن جلاد رفته اند
با عزم آهنین و دل شاد رفته اند
در چنگ ظالمانه صیاد رفته اند
برگوش عالمی زده فریاد رفته اند


ننگ بر جمهور اسلامی,مرگ بر خامنه ای لعنت بر خمینی.