امروز سالروز جان باختن مردی ست که ایستاده مردن را به نشسته زیستن در ذلت ترجیح داد

می رسد روزی که از کوچه ای بگذرم که هم نام تو باشد و در آن روز تمام مردم شهر آزادی را به یاد می آورند و می دانند ، گر چه روزی گلدان شکست ، اما گل همچنان پا برجاست.
مصطفی جان، آزادی انگار، همه مفهموم نبودن توست.
مصطفی این روایتی سوزناک از نبودنت نیست یا که مرثیه ای بر جوانیت…. این پیام امید و دلاوری است که از زبان قلب همه مادران شهدا جاری می شود.

این بانگ نه بانگی است که از یاس برآید
حلقوم امید است که با جامه دران است
``مصطفی کریم بیگی همیشه زنده هست و خواهد ماند``